Geen andere drank ter wereld kan mij zo in vervoering brengen als het brouwsel getrokken van de blaadjes van één enkele plant. De theeplant. Zwarte thee, groene thee, witte & blauwe, en dan de theeën die geen theeën zijn, rooibos en kruidentheeën: ik drink alles! Iedere dag werk ik minstens een liter weg. En vaak voor het middaguur geslagen heeft.
Ik ben een thee junkie. Waar men dacht dat verslaving slechts gold voor substanties als alcohol, drugs, sigaretten of zoals bij sommigen van mijn geslacht; geld spenderen aan nodeloze partijen schoenen en tasjes, zo ben ik het levende bewijs van een nieuwe verslaving: theeïsme. Een verslaving die eigenlijk een religie genoemd dient te worden. Die de niet thee-beschaafde medemens langzaam tot wanhoop, en daarna tot inkeer zal brengen.
Oudere dames gezellig keuvelend met een kopje 'English Breakfast' en onder het genot van een kaakje, waren een voorbode van theeïsme. Het theekransjes stadium is reeds voorbij getreden. De valse profeten van de porseleinen kopjes, van suiker en melk, en verplichte namiddagse 'theemomenten' zijn verworpen. Het tijdperk van de theefanaticus is aangebroken. De thee-idioot is de nieuwe predikant. De kerk bevindt zich overal waar zich schoon drinkwater bevind.
Een spoor aan verwarde zielen heb ik al achter mij gelaten. Vrienden, collega's, onbekenden op straat en in 't café. Geen voldoening vindend in de zakjes pickwick thee, smachten zij naar puur spul. Losse blaadjes, en lege filters. Gretig deel ik mijn immer groeiende voorraad uit aan eenieder die het vraagt, soms ook ongevraagd, maar altijd met als doel nieuwe bekeerlingen te werven.
De weg naar verlichting is hard, zwaar en voor sommigen nooit haalbaar. Tierend grijpen zij terug naar de koffie, of het bier, wetende dat de ware godendrank voor altijd buiten hun bereik zal blijven. Zij die zich op het pad laten meeslepen wachten vele hindernissen.
Als eerste moeten de theezakjes sneuvelen. Gemak is de dooddoener die een ware smaaksensatie in de weg staat.
Geduld om water af te koelen alvorens de thee te brouwen wordt er hardhandig ingehamerd, desnoods met stokslagen. Funest voor chemische proces waarbij de thee zich oplost in het hete water.
Suiker, voor sommigen de grootste hindernis, moet verbannen worden wil men ooit in een pure thee extase terecht geraken.
Dan volgt het juiste gereedschap, de filters en 'infusers', de thermometer, de zandloper. Alles om thee perfect op smaak en temperatuur te brengen.
Eenmaal deze hindernissen overwonnen zal iedere kop thee als in het geheugen gegrift worden, zoals ooit de eerste holenmens zijn verhaal trachtte op te tekenen op de muren van hun woonvertrekken en deze nu onuitwisbaar zijn in het geheugen van de geschiedenis. Iedere eerste slok, en iedere kop die volgt is een nieuw verhaal in een persoonlijke thee geschiedenis. Een reis door historie en traditie, door verschillende landen over verschillende continenten. Elke thee een collectieve historie, en een persoonlijke. De eerste keer Earl Grey, Darjeeling First Flush of Gyokura proeven of een Chinese theebloem tot bloei zien komen. Extatisch!
Mannen, vrouwen, kinderen, iedereen zal in de ban van dit machtige spul geraken. Zo lekker, zo goed, zo verslavend. Als trouwe volgelingen, apostelen van een nieuwe religie zal iedereen zijn medemensen proberen te overtuigen van de heilzame en verlossende werking van een kop thee. Of, in ieder geval, van de heerlijke smaak ervan.
Het GGD is gewaarschuwd. Binnenkort geen methadonbussen, maar theebussen!
*Courteously borrowed from “Tea” by the Luminescent Orchestrii
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten